آکاردئون

آکاردئون چیست

آکاردئون سازی است بادی و زبانه ای، با زبانه های آزاد و فلزی که در داخل ساز قرار گرفته اند. این ساز متشکل است از یک «دم» (به شکل فانوس) و دو سطح مورب. در پشت ساز دو تسمه الصاق شده که نوازنده آنها را به شانه هایش می اندازد و ساز را جلوی سینه و شکم خود آویزان می کند.
برسطح موربی که هنگام نواختن سمت راست قرار می گیرد، شستی ها قرار دارند و نوازنده با دست راست آنها را می نوازد و با دست چپ دگمه هایی را که در سطح مورب سمت چپ تعبیه شده اند، فشار می دهد. این دگمه ها هریک، دو یا چند صدای همزمان حاصل می کند (نت های باس یا آکورد توسط این دگمه ها اجرا می شوند).

نواختن آکاردئون

هر شستی به یک زبانه مربوط است. نوازندهٔ آکوردئون برای تولید فشار هوا فانوس را باز و بسته می کند. در انتهای شستی ها چند دگمه دیگر نیز هست که به کمک آنها زنگ صدا تغییر می کند. وسعت صدا در این ساز بستگی به تعداد شستی ها، و به عبارت دیگر، به بزرگی و کوچکی آکوردئون دارد. بزرگترین وسعت آکوردئون سه اکتاو و اندی است.
نت آکوردئون را معمولاً بر روی یک حامل، با کلید سل می نویسند و آکوردها را با حروف الفبایی زیر ملودی ذکر می کنند. شستی های آکوردئون عیناً مانند شستی های پیانو - مرکب از شستی های سیاه و سفید و با همان ترتیب، تنظیم شده اند.